Między niebem a ziemią

Katarzyna Wiwer śpiewaczka i propagatorka kultury, tłumaczka książki „Historia śpiewu”, pedagog śpiewu jest absolwentką wydziału wokalno-aktorskiego Akademii Muzycznej w Krakowie. Jej zainteresowania muzyczne są bardzo szerokie. Swobodnie porusza się w stylistyce od monodii średniowiecznej (Hildegarda z Bingen) i śpiewu chorałowego, poprzez dzieła od renesansu i baroku, po klasyczny repertuar kantatowo-oratoryjny. Ma w swoim repertuarze  utwory Dowlanda, Zieleńskiego i Monteverdiego, pieśni Purcella i inne barokowe pieśni angielskie, liczny wybór kantat Buxtehudego i Bacha, dzieła oratoryjne Haendla, Mozarta, Haydna oraz wiele innych. Na swoim koncie ma wiele prawykonań, zarówno utworów nowych, jak i pierwszych, czasem po setkach lat, współczesnych wykonań utworów z dziedziny muzyki dawnej (m.in. archiwalia jasnogórskie, podolinieckie, staniąteckie, wawelskie i inne).

Pasją Katarzyny Wiwer jest również pieśń. Oprócz standardowego repertuaru pieśni Schuberta, Chopina, Szymanowskiego, Rodriga, eksploruje również mniej znany repertuar odkrywając zapomniane perły – pieśni Michała Kleofasa Ogińskiego, Jerzego Sztwiertni, kompozytorów młodopolskich, jak Juliusz Wertheim, Bolesław Raczyński, czy Jerzy Gablenz, aranżacje tradycyjnych pieśni szkockich, aż po utwory pisane specjalnie dla niej. W swoim portfolio posiada wiele autorskich recitali i programów koncertowych, których temat spaja sztukę słowa i muzyki w intrygującą całość. W programach tych śpiewaczka współpracuje ze znakomitymi muzykami kameralistami, jak Irena Davidson, Joanna Solecka, Agnieszka Kaczmarek-Bialic, Andrzej Zawisza, Henryk Kasperczak, Marek Szlezer, czy Michał Rot. Ciekawym wydarzeniem z tej dziedziny było przygotowanie wraz z kwartetem smyczkowym The Time Quartet programu z pieśniami Wacława Geigera do tekstów poetyckich w gwarze podhalańskiej. Płyta CD z tym programem ukazała się latem 2022 roku. Najnowszym osiągnięciem jest nagranie, wraz z pianistą Markiem Szlezerem, płyty pod tytułem „Na mej duszy strunach”, zawierającej pieśni młodopolskie, które jest efektem wspólnych poszukiwań muzycznych oraz fascynacji kręgiem młodopolskich artystów krakowskich.

Katarzyna Wiwer współpracowała z wieloma zespołami m.in: Lute Duo, Flores Rosarum, Gusto NON Barbaro, Polską Orkiestrą XVIII wieku, The Time Quartet, Celtic Triangle, Capellą Cracoviensis, Tatrzańską Orkiestrą Klimatyczną, jest również założycielką zespołów Donne Armoniche oraz Scepus Baroque, z którymi realizuje wiele muzycznych pomysłów i autorskich programów koncertowych.

W roku 2020 w ramach stypendium twórczego MKiDN, zajmowała się tekstami Kancjonałów staniąteckich.  W 2021 roku ukazała się na rynku polskim znakomita książka Johna Pottera i  Neila Sorrella „Historia śpiewu” w jej przekładzie (wydawnictwo Astraia, Kraków).

Zespół Donne Armoniche to wyjątkowy zespół, w którego skład wchodzą śpiewaczki specjalizujące się w muzyce dawnej oraz w kameralistyce. Jego założycielką jest krakowska śpiewaczka Katarzyna Wiwer do której dołączyły Adrianna Bujak-Cyran oraz Liliana Pociecha. Zespół swobodnie czuje się zarówno w repertuarze chorałowym, jak też w barokowej muzyce wielogłosowej, a w kręgu jego zainteresowania znajdują się utwory przeznaczone na głosy żeńskie. Są wśród nich utwory pisane przez kompozytorki, zarówno świeckie, jak Barbara Strozzi, czy Francesca Caccini, ale też kompozytorki zakonne, jak Hildegarda z Bingen, Izabella Leonarda, czy Vittoria Aleotti. Szczególnym zainteresowaniem zespół darzy bogate źródło muzyczne, którym są kancjonały polskich benedyktynek, zwłaszcza kancjonały staniąteckie, które są ciągle odkrywane, badane i poznawane. Zespół zrealizował dotąd następujące programy koncertowe: „Narzeczona czy mniszka? Tęsknota za Oblubieńcem” – program słowno muzyczny, składający się z utworów kompozytorek barokowych oraz tekstów poetyckich i dokumentów z epoki, „Perły z klasztornej szkatułki”, program złożony z pieśni benedyktynek Staniąteckich oraz „Muzyka polskich benedyktynek”, złożony z wielogłosowych utworów benedyktynek z Przemyśla, Jarosławia i Staniątek, „Złote jabłko i trzy damy z Ferrary”, w którym znalazły się wirtuozowskie utwory m.in. C. Monteverdiego, L. Luzzaschiego, B. Strozzi, A. Archilei, program „Anioły zza klasztornej kraty”, złożonego z utworów pisanych przez barokowe kompozytorki zakonne oraz program z romantyczną muzyką francuską w którym członkinie zespołu prezentują swoje umiejętności wokalne zarówno w śpiewie jednogłosowym i ansamblowym, jak też jako wytrawne solistki.